“همیشه و در شرایط جنگی هر کشوری نامه های زیادی رد و بدل می شود. گاه برخی از این نامه ها به دلیل محتوا و اهمیتی که در زمان انتشار و یا نگاشتن خود دارند، نقش مهمی پیدا می کنند و به واسطه تاثیرگذاری شان در ذهن همه ماندگار می شوند.
26 سال پیش، هنگام وقوع جنگ تحمیلی در ایران هم یکی از این نامه ها توسط علی شمخانی، فرمانده وقت سپاه خوزستان نوشته شد. او در آن روزها در شرایطی قرار گرفت که ناچار شد نامه ای بنویسد و نسبت به نداشتن مهمات و نرسیدن آر پی جی و خمپاره اعتراض کند. شمخانی در این نامه، مسئولان را مورد خطاب داده و نوشته اش را با جمله «مسئولین، مسلمین، به داد ما برسید» آغاز کرده است، اما این سئوال پیش می آید که چرا این نامه توانسته ماندگار شود؟
شمخانی این نامه را خطاب به شورای عالی دفاع وقت، با ریاست بنی صدر به رشته تحریر درآورده، بی کفایتی، کارشکنی و خیانت های او را به نوعی مطرح کرده و موجب بروز اتفاقات بزرگی شده است. از مهم ترین دستاوردهای این نامه می توان به عزل ابوالحسن بنی صدر ـ نخستین رئیس جمهور ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی ـ از فرماندهی کل قوا و رای مجلس شورای اسلامی به عدم کفایت سیاسی اشاره کرد. ”