شاعر اين مجموعه در سفر ده روزه اش به كشور لبنان در روزهاي جنگ، با كودكي چهارماهه به نام “محمد صدرا” ملاقات مي كند و با ديدن او و رنج و عذاب ساير زنان و كودكان مظلوم لبناني شعرهاي اين مجموعه را سروده است. از عناوين شعرهاي وي مي توان به يا صاحب بهار؛ سفره هاي زخم؛ هارموني پوتين ها؛ راستي صدرا…؛ ثبت با سند برابر است؛ سيب هاي از دهان افتاده؛ پابرهنگي كلمات؛ در آرامش مريم دعا كن؛ از معصوميت صدرا؛ و براي صلح اشاره كرد. در قسمتي از كتاب آمده است :” صدرا! اين را براي تو نوشته ام تا روزي اگر باران نباريد بداني تمام ابرهاي جهان پشت چشمهاي تو سنگر گرفته اند”.