اين كتاب بررسي روايي – تحليلي اسارت است و در ۱۳ گفتار به بررسي وقايع و رويدادهاي اسارت و وضعيت آزادگان در اردوگاه هاي عراق مي پردازد. نويسنده، در مقدمه كتاب، حضور حجت الاسلام و المسلمين ابوترابي را در اردوگاه هاي عراق نعمت مي داند و مي نويسد: «آري! خداوند لطف بي حد و حصرش را نصيب كرد و دانا مردي چون حجت الاسلام ابوترابي را به دنياي اسارت ارزاني داشت تا راه را بر همگان روشن سازد.» در بخشي از اين كتاب مي خوانيم: روز سوم از شدت ضعف بيهوش شدم، مرا به بيمارستان منتقل كردند و چهار روز با سرم تحت درمان بودم، ناچار شروع به غذا خوردن كردم،. دوباره دستبند در دست به سلول برگردانده شدم. سلول فوق العاده گرم بود و تنها منفذ موجود، سوراخ كوچكي بود. هر روز از شدت گرما و ضعف بدني چهار مرتبه بيهوش مي شدم. گاه و بيگاه خون دماغ مي شدم به حدي كه از زير در سلول خون به بيرون راه مي گرفت. نگهبانان مرا به بيرون مي بردند و آبي به سر و صورتم مي زدند تا به هوش آيم. گفتني است سيامك عطايي، خود از آزادگان سر افراز ميهنمان است، وي اين كتاب را بر اساس خاطرات خود نگاشته است. همچنين شايان ذكر است اين كتاب روايتگر وقايعي بين سالهاي ۵۹ تا ۶۷ بوده كه به قلم آزاده بزرگوار سيامك عطايي نگاشته و توسط انتشارات پيام آزادگان با شمارگان ۲۰۰۰ نسخه و قيمت ۴۵۰۰ تومان در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.