نمايش‌نامه‌ي حاضر، حكايت يك مجروح جنگي است با نام “عليرضا” كه بر اثر اصابت گلوله‌اي به پيشاني‌اش، هر صبح بدون خاطره‌اي يا حافظه‌اي از خواب بيدار مي‌شود. او تا ظهر خاطرات پيش از جنگش را به ياد مي‌آورد و تا شب درمي‌يابد كه در هفده سالگي به جنگ رفته و عشق دخترعمويش “زيبا” را كتمان كرده و اكنون تنها مي‌تواند به مدد خانواده‌اش در گوشه‌ي اتاق زندگي كند. او با اندوه مي‌خوابد و صبح بعد و صبح‌هاي بعد دوباره اين داستان تكرار مي‌شود. در واقع اثر حاضر، نمايان‌گر انسان‌هايي است كه پس از جنگ زنده‌اند، اما به ظاهر و در واقع مرده‌اند، انسان‌هايي كه در برزخ مرگ و زندگي مانده‌اند.