اهميت شهر بصره، كه هدف اصلي استراتژي جمهوري اسلامي پس از فتح خرمشهر به شمار مي‌رفت، مهم‌ترين عامل در انتخاب اين منطقه براي عمليات كربلاي چهار بود. براي انجام عمليات كربلاي چهار، مناطق شلمچه، ابوالخصيب، ناحيۀ مقابل جزيرۀ ام الرصاص و جزيزۀ مينو انتخاب شد. اين چهار منطقه از نظر مانور آتش و عقبه و پشتيباني به يك ديگر وابستگي داشتند، از اين رو هركدام به يك قرارگاه سپرده شد. اما اين عمليات به دليل عوامل تاكتيكي و استراتژيكي مختلفي ناكام ماند. از جملۀ عوامل برجسته در ناكامي‌ اين عمليات عبارت است از: آگاهي عراق از مكان و زمان عمليات كه بيش‌تر مرهون اطلاعاتي بود كه آمريكا به تلافي ماجراي مك فارلين در اختيار اين كشور قرار داده بود و دوم تجربۀ دشمن از عمليات فاو و عبور غواص‌ها از اروند و نيز مسلح كردن زمين در محورهاي حمله آن‌گونه كه امكان مقابله با مهاجمان را براي آن‌ها فراهم مي‌ساخت. اين كتاب در قالب داستان، بازنويسي خاطرات رزمندگاني است كه در عمليات كربلاي 4 و 5 شركت كرده‌اند. عناوين برخي از خاطرات بدين‌قرار است: وقتي دستور مخابره شد؛ شب درهاي بسته؛ مي‌رفتيم؛ به سوي چراغ سبز در آب‌هاي شيميايي؛ تركش ناخوانده؛ ريشه‌هاي نيرومند اميد؛ و عكس در يك مجله.