کتاب «پاییز 59»، نقبی است به خاطرات سال های دور یکی از شاهدان عینی روزها و ماه های آغازین دفاع مقدس، زهره ستوده (عیوضیان) از اهالی خرمشهر متقارن آغاز جنگ تحمیلی، دختر جوانی بود که روزهای بسیاری را در خرمشهر و آبادان محاصره شده، سپری کرد. وی که صادقانه به سرزمینش عشق می ورزید تا آخرین روزهای پایداری خرمشهر در این شهر برجا ماند و به مبارزه و کمک به رزمندگان مشغول بود و پس از آن در آبادان به فعالیت هایش ادامه داد. حتی ازدواج مانع کار وی نشد و تا زمانی که به علت موقعیت شغلی همسرش مجبور به مهاجرت به تهران شد هم چنان در ارگان ها و سازمان های مختلف مشغول خدمت به رزمندگان و ساماندهی اوضاع جنگ زده های شهرهای مختلف بود. او در این روایت ساده و صمیمانه به واکاوی گذشته ها می پردازد و خاطرات سال های دور را ورق می زند؛ خاطراتی که آغازگر آن هفت سالگی زهره ستوده است. او از خود و اعضای خانواده اش می گوید؛ از استخدام برادرش، ورود خواهرش به دانشسرا، از راهپیمایی های انقلاب و از سرایت آشوب های قومی به خرمشهر. لابه لای خاطرات او می توان لحظه به لحظه جنگ را به وضوح دید و او از آشوب های قومی که با عنوان اختلاف های عرب و عجم شکل می گیرد، به وضوح حرف می زند و روایتش به گونه ای است که می توان چگونگی وقوع و شروع جنگ در خرمشهر را درک کرد. راوی به عنوان یک شاهد عینی سعی می کند در این کتاب خاطراتش را با حالتی مستندگونه بیان کند تا روزهای مقاومت خرمشهر را با شکلی نزدیک به واقعیت به ما ارائه کرده باشد.