هر درختی که به بار مینشیند ریشه ای دارد، ریشه ی محمود پدرش بود. مردی کاسب، از اون کاسب های درست و معتمد محل که اهل مسجد و هیات بود که هیچ وقت برای پیروزی انقلاب و ارتباط با علما و مبارزین کوتاهی نکرد.
قبل از به دنیا آمدن محمود خوابی دیده بود، همانجا با خدای خودش عهد کرد حالا که این فرزند را به من عطا کردی من هم او را به راه خودت میفرستم. به گزارشی که گلف به بهانه ی سالگرد فرمانده تیپ شهدا، محمود کاوه تهیه کرده است پدر تمام تلاش خودش را برای قرار دادن او در مسیر خدا و اسلام کرد. محمود در همان مقطع ابتدایی که مشغول به درس بود همیشه پدر را در مجالس مذهبی و مبارزه علیه حکومت همراهی میکرد.
با شروع جریانات انقلاب و جلساتی که توی مسجد جوادالائمه و امام حسن مجتبی که مرکز تجمع نیروهای انقلابی بود تشکیل میشد با شجاعتی که در او بود پای درس آیت الله خامنه ای و شهید هاشمی نژاد و دیگر علما و مبارزان مینشست و بدون ترس از رژیم شاهنشاهی آموخته های خودش را به مدرسه و همکلاسی هایش منتقل میکرد و از فعالیت بر ضد حکومت و پخش اعلامیه کوتاهی نمیکرد.
پسری که اصلا قرار نبود سپاهی شود و آرزوی پدر و خودش طلبگی و روحانیت بود، هم زمانی پیروزی انقلاب و دیپلم گرفتن محمود بهانه ای شد برای جذب او به سپاه و پس از مدت کوتاهی گذراندن دوره ی چیریکی مشغول آموزش نظامی به بچه های سپاه و بسیج شد. اما روح ناآرام و متلاطم او قرار ماندن نداشت، و در اولین فرصت با رضایت فرمانده پادگان به کردستان عزیمت کرد و در همان ابتدا به دلیل لیاقت‌ها و مهارت‌هایی که داشت، به عنوان فرمانده یک گروه دوازده نفره انتخاب شد.
چریکی پاکباخته
کاوه برای مبارزه با ضدانقلاب که از حمایت‌های خارجی برخوردار بود شب و روز نداشت و به گفته ایسنا به دلیل تلاش بسیار زیاد،جدیت و پشتکار، شجاعت و روحیه شجاعت‌طلبی‌ای که داشت، در مدت کوتاهی به سمت فرماندهی عملیات سپاه سقز منصوب شد و در نهایت خرداد ۱۳۶۲بعد از شهادت شهیدان بروجردی، ناصر کاظمی و گنجی زاده به فرماندهی تیپ شهدا منصوب شد.
امیر شهید سرتیپ «حسن آبشناسان» فرمانده لشکر ۲۳ نوهددر وصف شهید محمود کاوه بیان داشته اند:
“اگر در دنیا یک چریک پاکباخته و دلباخته به اسلام و حضرت امام(ره) وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده‌ای که بخواهد خوب پخته و آبدیده شود باید با تیپ ویژه شهدا پیش برود. او دارای فضایل روحی و اخلاقی ویژه‌ای بود و انجام کار خالصانه و بی‌ریا را سرلوحه زندگی خود قرار داده بود. عموماً کم سخن می‌گفت و بیشتر عمل میکرد و همواره سعی میکرد وحدت ارتش و سپاه حفظ شود و ارتشیان نیز او را از خود می‌دانستند».”
فرزند کردستان
او پس از مجاهدت های بسیار مزد جهادش را 11شهریور 1365 در عملیات کربلای 2 بر بلندای قله 2519 حاج عمران گرفت. وقتی پیکرش را آوردند محرم بود، جمعیت زیادی برای خداحافظی با سردار آمده بودند تا جایی که مراسم او ساعتها طول کشید. پس از اینکه پیکرش را برای وداع و طواف ضریح مطهر به حرم بردند، پدرش در مقابل پیشنهاد متولی حرم امام رضا مبنی بر دفن پیکر محمود در یکی از حجره های مخصوص حرم گفته بود:
«پسرم از ابتدا با بسیجی‌ها بوده و بهتر است در کنار آنها دفن شود.»
بخشی از وصیتنامه شهید محمود کاوه
دشمن باید بداند و این تجربه را کسب کرده باشد که هر توطئه‌ای را که علیه انقلاب طرح‌ریزی کند، امت بیدار و آگاه با پیروی از رهبر عزیز، آن را خنثی خواهد کرد. آینده جنگ هم کاملاً روشن است که پیروزی نصیب رزمندگان اسلام خواهد شد و هیچگاه ما نخواهیم گذاشت که خون شهیدانمان هدر رود.
انتهای پیام/
